Για την ιστορία :
« Θυμάμαι σαν χτες που μεγάλωνα τον εγγονό μου και τώρα τον ακούω να λέει ότι δεν μπορεί να βγει με τους φίλους του γιατί «μεγαλώνει τη γιαγιά του»! Ναι, πολλές φορές που δεν μπορεί η κόρη μου κάθεται και μου κάνει παρέα αυτός. Μου διαβάζει τα βιβλία με τις πολύχρωμες ζωγραφιές που του διάβαζα και μου λέει ιστορίες. Πολλές ιστορίες έχουν για ήρωα τον παππού του. Πώς του έχουν μείνει στη μνήμη όλα όσα έκαναν μαζί! Το ψάρεμα κυρίως. Και θυμάμαι κι εγώ τον άντρα μου έτσι, αλλά δεν κλαίω. Χαίρομαι που ταξιδεύουμε όλοι μαζί με μια βάρκα σε έναν ωκεανό χρόνου που παρόν, παρελθόν και μέλλον δεν υπάρχουν ξεχωριστά…»
Για το έργο:
Η ηρωίδα της ιστορίας, η κυρία Φωτεινή, που έχει επιλέξει να ζει σε μία μονάδα φροντίδας ηλικιωμένων, στην προσπάθειά της να κρατήσει ζωντανό το παρελθόν της, μας αποκαλύπτει την ιστορία της και την τρυφερή σχέση με τον εγγονό της.
Η αλλαγή των ρόλων στο οικογενειακό περιβάλλον με την πάροδο του χρόνου, η ασφάλεια που νιώθουμε κοντά στους αγαπημένους μας ανθρώπους, η απώλειά τους και η μνήμη που τους κρατάει ζωντανούς, είναι κάποια από τα θέματα που παρουσιάζονται στην αφήγηση αυτής της τρυφερής ιστορίας για τη σχέση των ανθρώπων που ανήκουν σε διαφορετικές γενιές. Θέματα που διατυπώνονται στο έργο με έννοιες απλές, ώστε να απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες και να γίνεται κατανοητό και από τα παιδιά.
Η Piedi Sporchi δημιουργεί επί σκηνής ένα παιχνίδι μνήμης, που επαναλαμβάνεται καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης και αποτελεί το μέσο της ανάκλησης των αναμνήσεων της γιαγιάς. Η προσπάθειά της να αναμετρηθεί με το χρόνο και τις αλλαγές που φέρνει, γίνεται η αφορμή να διαπιστώσουμε τη γενναιότητα με την οποία αντιμετωπίζει και αποδέχεται τις αλλαγές αυτές, εφευρίσκοντας τον δικό της τρόπο για να κρατήσει ζωντανό για πάντα ό, τι αγαπά.
Στέκεται και μετρά
έπιπλα –Μνήμη
Κάθε έπιπλο μία σκιά
ένας άνθρωπος…
Και κάθε φορά μια αναμέτρηση με το χρόνο
Η ίδια πάντα
μα πάντα μια νέα νίκη.
Δώρα Δόριζα
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Δώρα Δόριζα
Ηθοποιοί: Βίκυ Καμπούρη, Ελίζα Λιάρου, Δημήτηρης Μακρής
Πρωτότυπη μουσική-ηχητικά εφέ : Ελίζα Λιάρου
Φωτισμοί: Αλέξανδρος Πολιτάκης, Βασίλειος Γκόγκας
Σκηνογραφία, video animation : Δώρα Δόριζα, Νάνσυ Κουρούνη
Projection mapping: Νάνσυ Κουρούνη
Κατασκευή σκηνικού: Βασίλειος Γκόγκας
Γραφικά αφίσας: Βίκτωρας Γκόγκας
Βασισμένο στα βιβλία του συγγραφέα Βαγγέλη Ηλιόπουλου:
Μεγαλώνω τη γιαγιά μου (Βραβείο Ελληνικού Τμήματος IBBY 2016) Το σπίτι το δικό μας (Υποψήφιο Βραχείας Λίστας Κρατικών Βραβείων 2017 και Βραβείων Pubblic 2017) H βάρκα που τη λένε Μνήμη (Κρατικό Βραβείο 2018)
Τα βιβλία κυκλοφορούν στη σειρά Μικρά Βήματα- Μεγάλοι Δρόμοι από τις Εκδόσεις Παιδική Νομική Βιβλιοθήκη
Παραγωγή: Piedi Sporchi
Η Μνήμη δεν είναι άστεγη ποτέ πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού
With the financial support of the Ministry of Culture and Sports
